Tylko najstarsi leśnicy pamiętają obozy harcerskie nad jez. Kuźnickim, ale po ponad 30-tu latach znów harcerskie namioty zielenieją wśród lasów Leśnictwa Krzewina.

- Byłem młodym podleśniczym w Nadleśnictwie Grodzisk, i właśnie tu, na obozie harcerskim w Kuźnicy poznałem moją przyszłą żonę. – wspomina Inżynier Nadzoru w Nadleśnictwie Grodzisk, Wojciech Niemiec.

Grupa 45 harcerzy z Zielonogórskiego środowiska Związku Harcerstwa Rzeczpospolitej rozbiła, swój puszczański obóz nad jez. Kuźnickim. Spędzą tu prawie cały lipiec robiąc to co harcerze robią najlepiej, czyli aktywnie wypoczywając na łonie natury. Już samo założenie obozu jest nie lada wyczynem organizacyjnym i logistycznym, a jednocześnie szkołą życia dla druhów. Dalej będą podchody, zwiady, wędrówki i uroki obozowego życia takie jak służba kuchenna, czy wartownicza.

Nadleśnictwo Grodzisk traktuje ten pierwszy, po ponad 30 latach, obóz jako swego rodzaju sprawdzian dla dojrzałości i umiejętności harcerzy.

- Bardzo chciałem, aby harcerze wrócili do Kuźnicy, zobaczymy co z tego wyjdzie. – mówi leśniczy Leśnictwa Krzewina, Wojciech Ścieszka.

Leśnicy pragną aby harcerze roztoczyli dyskretną opiekę nad tym uroczym zakątkiem jakim jest „Cypel”, którego gościny często nadużywają pseudo turyści, wjeżdżając quadami, rozpalając ogniska i urządzając, zakrapiane alkoholem zabawy. Obecność druhów i ich zasady wyrażające się w Prawie Harcerskim mogą mieć wpływ na właściwe zachowanie korzystających z uroków jedynego w okolicy Rakoniewic, Grodziska Wlkp. i Nowego Tomyśla, jeziora.

Harcerze współdziałają z nadleśnictwem od wielu lat i nawet gdy upadła idea obozów harcerskich w Kuźnicy, byli i są obecni w naszych lasach, czego przykładem może być współpraca z hufcem w Śmiglu i innymi hufcami Chorągwi Wielkopolskiej Związku Harcerstwa Polskiego, które co roku urządzają biwaki w Porażynie.

Mamy nadzieję, że ten pierwszy po latach obóz, jest początkiem historii nowego rodzaju obecności harcerzy i skautów w Nadleśnictwie Grodzisk, bo przecież „Harcerz miłuje przyrodę i stara się ją poznawać”, a do tego: „Płonie ognisko i szumią knieje…”.

Darzbór i Czuwaj!

Tekst i zdjęcia: T. Kałek